Het afscheid

 

"Word ik vanochtend wakker ligt de wereld op mijn stoep" - Loesje

 

..... En wij kunnen niet wachten deze wereld te gaan verkennen. Met een mix van opwinding en zenuwen staan we op. We ruimen ons huis op en in de stromende regen pakken we onze auto in. We zijn blij met de hulp van Andre, onze buurman. Door deze extra hulp hebben we in een record tempo ons matras en beddengoed in de daktent kunnen wurmen waardoor het gelukkig niet al te nat geworden is. En dan is het zover; we kijken nog even rond, trekken de deur achter ons dicht, noteren de kilometerstand en gaan er vandoor. Het voelt wel raar de geiten achter te laten in de tuin en gewoon weg te gaan, het achterlaten van ons huis kost ons daarentegen geen enkele moeite.

 

Vanuit huis gaan we eerst naar onze beide ouders. Het onvermijdelijke moment van het laatste afscheid is aangebroken. Vooral Belinda heeft hier moeite mee en om het afscheid niet langer te rekken dan noodzakelijk worden het hele korte bezoekjes. Ondanks, dat we er heel veel zin in hebben, voelen we ons een beetje somber en dat komt niet alleen van het druilerige weer. Pas in Duitsland zijn de tranen gedroogd en de eerste uren zitten we wat we zitten wat stilletjes in de auto. In de loop van de middag naarmate we verder van huis rijden wordt de stemming beter; het weer daarentegen niet. De temperatuur daalt en de regen gaat zelfs over in natte sneeuw. Omdat kamperen met dit weer geen optie is zoeken we een kamer voor de nacht. We vullen die avond onze maag met de broodjes en lekkernijen die we van onze ouders hebben meegekregen. Moe van alle voorbereidingen en emoties vallen we tegen 8 uur in slaap. Als we 's ochtends opstaan voelen we ons goed. Het vervelende afscheidsgevoel heeft plaats gemaakt voor opwinding en na een lekker ontbijtje gaan we vroeg op pad..... op naar de zon!

This page only has Dutch navigation. Press the English flag to return to the English part of this website