..... 6 maanden onderweg; hoe gaat het met ons

Het is inmiddels al weer ruim 6 maanden geleden, dat we wegreden uit Nederland en een goed moment om even terug te kijken op de laatste maanden. Dit willen we doen door een aantal vragen te beantwoorden die ons regelmatig worden gesteld.

Hoe bevalt het reizen jullie nu eigenlijk?

Dit is de meest gestelde vraag en ons antwoord hierop is kort maar krachtig. Het reizen bevalt ons goed, erg goed. We hebben het enorm naar onze zin en tot zover nog geen minuut spijt van ons besluit gehad.

Hebben jullie al heimwee?

Natuurlijk, toen we onze reis planden gingen we er niet van uit binnen een paar weken weer terug te zijn in Nederland, maar dat was slechts een verwachting. Beide hadden we nog nooit langer gereisd dan vier weken, dus hoe het ons in werkelijkheid zou bevallen, daarover konden we slechts speculeren. Zou het reizen ons bevallen, zouden we snel last krijgen van heimwee en wanneer het vakantiegevoel verdwijnt zouden we het reizen dan nog leuk vinden? Enigszins bang gemaakt door andere reizigers hadden we ons ingesteld op een "dipje" na de eerste drie maanden, wanneer volgens zeggen het vakantiegevoel langzaam wegebt, maar gelukkig, in ons geval, is dit "dipje" uitgebleven. Tot op de dag van vandaag is iedere dag een feest en hebben we nog geen moment terug verlangd naar Nederland. Natuurlijk missen we ouders, zouden we graag eventjes ons kleine nichtje vasthouden of knuffelen met onze huisdieren, maar van echt heimwee is gelukkig nog geen sprake. We beseffen ons, maal al te goed, dat het best bijzonder is deze reis te kunnen maken en zouden onze soms lange reisdagen dan ook nog geen moment willen verruilen voor een dagje werken of een avondje televisiekijken. 

Begint het reizen niet te vervelen?

Natuurlijk wanneer je langere tijd reist worden heel veel dingen, gewoonte. Inpakken van de tent, eten koken, afwassen, de was doen; ook tijdens de reis wordt dit alles sleur. En toch is het niet als thuis. Beweren sommige overlanders, dat na verloop van tijd reizen bijna werken wordt, voor ons is het nog steeds vakantie en de huishoudelijke klusjes; ach, die horen er gewoon bij.  Het zijn zelfs de normale dagelijkse klusjes waardoor je een bepaald land of een bepaalde stad heel anders ervaart dan de doorsnee toerist. Net als in Nederland moeten we boodschappen doen en heeft ook onze auto onderhoud nodig. Hierdoor bezoeken we naast bezienswaardigheden en restaurants, tijdens deze reis ook regelmatig garages, supermarkten, wasserijen en kappers. Dit is een leuke ervaring en een van de grote verschillen tussen deze reis en alle voorgaande reizen. Doordat je veel op verschillende plaatsen bent ontwikkel je een soort techniek om je snel te orienteren en voor je het weet rij je door een stad als Nairobi en doe je er boodschappen of ga je er naar de garage alsof je gewoon in Nederland bent.  Voor ons is dit een leuke manier om wat meer van het lokale leven te ervaren en doet totaal niet af aan ons gevoel van vakantie. Dagelijks ontmoeten we bijzondere mensen, andere reizigers, vertoeven we op prachtige lokaties of zien we mooie landschappen of wilde beesten. Waar we onszelf wel op betrappen is de mate waarin we hiervan onder de indruk raken. We merken, dat we een beetje verwend beginnen te raken van al het moois. Het wordt bijna gewoon.

Jullie hebben vast een heel ander leefritme nu?

Zoals we al eerder beschreven in ons reisverslag waren de eerste dagen na het afscheid een beetje vreemd. Enerzijds waren we uitgelaten, dat de reis eindelijk was begonnen anderzijds hadden we nog dat nare afscheidgevoel. We wilden graag op reis, maar beseften ons ook donders goed, dat we onze familie en vrienden lange tijd niet zouden zien. Daar komt nog eens bij, dat het tijdens de eerste drie weken van onze reis erg slecht weer was. Allemaal omstandigheden waardoor het eventjes heeft geduurd voordat we het reisritme te pakken hadden, maar vanaf Syrie gaat het eigenlijk vanzelf. Sinds we reizen heeft "tijd" een andere dimensie gekregen. Behalve soms de openingstijden van winkels, banken en bezienswaardigheden is er verder geen enkele tijd waarmee we rekening moeten houden. We slapen totdat we wakker worden, eten wanneer we honger hebben en gaan weer naar bed als we weer moe zijn. In tegenstelling tot Nederland, waar je dagritme veelal wordt bepaald door verplichtingen, afspraken en de programmering van de televisie, wordt ons dagrimte bepaald door de zon en het weer.  Wanneer 's avonds de zon ondergaat, het daglicht verdwijnt en de temperatuur soms behoorlijk daalt, gaan we op bed. Tenzij we ergens uitgaan of gezelschap hebben is dit meestal rond een uur of negen. Natuurlijk, omdat we vroeg op bed gaan, zijn we ook vroeg weer uit de veren en dus staan we vaak tegen een uur of 7, wannneer de zon net op is en en de aarde langzaam weer opwarmt, al weer naast ons bed.

Is kamperen nog steeds leuk?

Niet omringd door muren leven we dagelijks in en met de natuur en behalve wanneer het erg koud is of wanneer de regen met bakken uit de hemel valt is dit een heerlijke ervaring. De vrijheid van het "niet binnen vier muren leven" is ongekend voor ons een van de geweldige aspecten van onze reis. Tenzij de regen ons verjaagt, leven, koken en eten we buiten. Sterker nog wanneer we wildkamperen is ook het toilet en de douche gewoon in de buitenlucht. Alleen als we slapen of als we reizen hebben we een dak boven ons hoofd en zelfs dan staat het raam van de auto of zijn de luiken van de tent nog open. Een enorm groot verschil met ons leven in Nederland, waar we het grootste gedeelte van de dag binnen slijten.

Hoe is het sanitair?

Een ander groot verschil met Nederland is de hygiene, maar ook hierin verleg je langzaam je grenzen. Tijdens onze reis hebben we een enorme grote verscheidenheid aan douches en toiletten gezien en veruit de meeste halen bij lange na niet de standaard die we in Nederland zijn gewend. In het begin is dit even wennen, maar al snel leer je ermee leven. Plastic zakje mee, slippers aan en soms vooral niets aanraken. Zolang er maar een gat is waar we onze behoefte in kunnen laten vallen of een kraan waar water uit komt zeuren we al niet meer. En warm water...... dat is een meevallertje die ons ongeveer twee tot drie keer per week ten deel valt. Ach alles went. 

Slaan jullie elkaar de hersenen nog niet in?

Met z'n tweeen 24 uur per dag 7 dagen per week op zo'n 10 vierkante leven, eten en slapen zou in menige situatie zorgen voor de nodige irritaties, maar tot zover is daarvan bij ons nog geen sprake. Al heel snel hadden we een vaste routine ontwikkeld waarin we ieder onze eigen taken hebben. Zonder overleg en in no-time zijn we ingepakt en/of uitgepakt en tijdens het reizen vullen we elkaar goed aan. Sterker nog, juist doordat we samen dezelfde hoogtepunten beleven en dezelfde tegenslagen moeten verwerken, zitten we qua gemoedstoestand veel sneller op dezelfde golflengte dan thuis, waar we ieder onze eigen programma afdraaien.  Onderweg zijn we, aan het einde van een lange reisdag beide moe, na een bijzonder uitstapje beide opgewonden of na een tegenslag beide teleurgesteld. En wat betreft gespreksstof. Markus staat er in zijn eentje al garant voor, dat het nooit echt stil is in de auto. Zelfs na zes maanden hebben we elkaar nog genoeg te vertellen.

Hoe ga je om met alle ellende?

Gezien door Europese ogen is Afrika een continent van leed en armoede en vaak wordt ons gevraagd hoe we daar mee omgaan. De afgelopen zes maanden hebben wij inderdaad veel armoede gezien om van dierenleed nog maar niet te spreken. In een continent waar een mensenleven vaak niet veel voorstelt is een dierenleven al helemaal niets waard. Lastdieren met grote wonden en uitgemergelde honden en katten zijn de orde van de dag; iets wat ons als dierenliefhebbers natuurlijk aan het hart gaat, maar hoe raar ook, deze "zwarte kant" Afrika beheerst niet onze reis. Reizend door dit prachtige continent, ga je de wereld al snel door Afrikaanse ogen zien. Leer je inzien, dat arm zijn niet per definitie ongelukkig zijn betekent en wordt je geraakt door het plezier dat de mensen in het leven hebben. Natuurlijk is daarmee het leed van mens en dier niet opgelost, maar net zoals voor de Afrikanen zelf wel beter verdraagbaar.

Zijn jullie al ziek geweest?

Onze gezondheid is nog steeds optimaal. Op slechts een enkel diareetje na, hebben we tot op heden nog totaal geen problemen gehad. Beide zijn we gezond zo als een vis en we voelen ons erg goed. Wel waren we een beetje afgevallen. Vooral in Soedan en Ethiopie konden we ons niet te buiten gaan aan snoep en andere ongezonde lekkernijen en dus was het slechts verse groente en fruit en vers brood, dat de klok sloeg. Tja en dan gaan de kilo's er vanzelf af. Helaaas was dit maar korte vreugde want sinds Nairobi is alles weer te koop en komen ze er even snel weer aan. 

Hoe bevalt de auto?

Veruit het meest belangrijke item, dat we deze reis bij ons hebben is de auto. De auto is onze vervoermiddel en ons huis. We reizen ermee en leven er in. Zonder auto geen reis, dus is het in ons belang hem tip top te houden en tot zover heeft ons dat nog weinig moeite gekost. Behalve twee keer een lekkage aan de koppelingscilinders, wat een eenvoudige en goedkope reparatie is, en een serie nieuwe schokdempers, die nu eenmaal snel slijten hier in Afrika, hebben we nog geen enkel serieus probleem met de auto gehad. De motor verbruikt geen drup olie en we rijden zelfs zuiniger dan verwacht. Geen onplezierige bijkomstigheid, want ook hier in Afrika is een litertje diesel behoorlijk aan de prijs. Ook qua uitrusting bevalt de auto ons prima. Iedere nacht slapen we heerlijk fris en vrij van muggen en ander ongedierte, we tappen iedere dag vers drinkwater zo uit de auto en onze koelkast draait al 6 maanden non-stop. Het enige, dat we soms missen is een gezellige zitplek binnen in de auto voor de momenten waarop het buiten regent of erg koud is.

Voorlopig hebben we dus nog geen plannen om weer naar huis te gaan. In ieder geval tot en met februari 2008 zullen we nog in Afrika blijven en daarna zullen ons opnieuw beraden. Zoals we ons nu voelen zullen we zoals gepland vanuit Afrika naar Australie verschepen om daar nog een een half jaartje te gaan reizen, maar pas aan het einde van onze rit door Afrika zullen we daarover definitief een besluit nemen. Voor ons liggen eerst nog een aantal hele mooie landen in zuidelijk Afrika.

Voorlopig dus nog niet tot ziens, maar tot schrijfs,

Markus en Belinda

Via deze weg willen we graag iedereen bedanken die ons via ons gastenboek, email of sms af en toe een berichtje stuurt. Ver van huis en omringd door enkel vreemden is het iedere keer weer een aangename verrassing als er berichtjes zijn. We lezen ze met heel veel plezier. Gemiddeld twee keer per week schieten we wel eventjes een internetcafe in om te kijken of er nieuwe berichtjes zijn.