Snel, Sneller, Snelst

 

Deze maand, november 2006, is het precies een jaar geleden, dat we definitief besloten een overlandreis te gaan maken. Het tijdpad, dat we een jaar geleden voor ogen hadden was ongeveer 4 jaar. Deze tijd dachten we nodig te hebben om het geld bijeen te sparen, om een auto te zoeken en te verbouwen en alle andere voorbereidingen te treffen.

 

Maar zoals zo vaak het geval. Plannen veranderen en op deze regel is ons plan geen uitzondering. Hoe langer we over de reis nadachten hoe meer zin we kregen..... en hoe meer zin we kregen, hoe meer we ermee bezig waren. En toen begon het balletje te rollen, eerst langzaam, maar steeds sneller.

 

Durfden we in februari al voorzichtig te dromen van een termijn van 2 jaar in plaats van 4, in mei hadden we onze zinnen gezet op het voorjaar van 2007.

 

Voor ons kon de tijd niet snel genoeg gaan, voor onze ouders daarentegen ging het allemaal wel heel erg snel. Dachten ze in het begin nog: “eerst zien, dan geloven; 4 jaar is gelukkig nog ver weg”; nu, een jaartje later, hebben we nog maar 4 maanden voor de boeg en dan zullen we definitief vertrekken.

 

Niet alleen voor onze dierbaren, ook voor ons is het afgelopen jaar een roerig jaar geweest.

Vanaf het moment, dat we de beslissing namen is het van grote invloed geweest op ons leven. In het kader van de besparingen hebben we natuurlijk direct ons bestedingspatroon rigoureus aangepast. Niet meer elk weekend uit eten en geen dure uitstapjes meer. Het klinkt logisch, maar van het ene op het andere moment moesten we onze weekenden opeens heel anders invullen. Nu hebben we daar weinig moeite mee gehad, want het internet heeft de extra vrije tijd volledig opgeslokt. Uren hebben we gesurfd op zoek naar informatie. Er zijn vele momenten geweest waarop we onszelf bij de pc weg moesten sleuren om nog een paar uurtjes slaap te krijgen. Verder “eten we onze kasten leeg” en kopen we alleen nog wat we echt nodig hebben. Ook kleren kopen is voorbij. Eerlijk is eerlijk eigenlijk hebben we ook genoeg en bovendien wat we zouden kopen kan niet mee en is uit de mode als we terug komen. Toch was het vooral voor Belinda, in het begin best wel even wennen. Zelfs “gezellig winkelen” kreeg een hele andere dimensie. Winkelen is namelijk helemaal niet gezellig als je niets te besteden hebt. En we beseffen ons opeens maar al te goed, in wat voor luxe positie wij verkeren. Wij hebben hier tenslotte vrijwillig voor gekozen terwijl er ook in Nederland een heleboel mensen zijn die ook niet “even gezellig kunnen winkelen” en zij hebben geen keuze.

 

Alle veranderingen van het afgelopen jaar zijn voor ons hele waardevolle ervaringen geweest. Ze hebben ons op bepaalde vlakken nieuwe inzichten gegeven en onze kijk op het leven zeker veranderd. We hebben gemerkt, dat “de pas op de plaats” ons weer eens opnieuw bepaald heeft bij wat nu echt belangrijk is. Ons dit realiserend krijgen sommige dingen dan ineens een hele andere waarde. Ging het ons eerst nog aan het hart onze mooie BMW te verkopen, inmiddels, hebben we hem verkocht en redden we ons net zo goed met een hele oude Toyota Starlet. En ons huis......, ach die staat er ook nog wel als we terug komen.


This page only has Dutch navigation. Press the English flag to return to the English part of this website