Terugblik, Een half jaar thuis
Europa, terugreis
Turkije, terugreis
This page only has Dutch navigation. Press the English flag to return to the English part of this website
Overland Afrika en Azië 2007 - 2008
23-01-2009
10-05-2008 tot 17-05-2008
05-05-2008 tot 09-05-2008
Iran
24-04-2008 tot 05-05-2008
Pakistan
21-04-2008 tot 25-04-2008
India deel 3, Corbet NP tot Amritsar
05-04-2008 tot 20-04-2008
Nepal
24-03-2008 tot 05-04-2008
India deel 2, Amritsar tot Varanasi
09-03-2008 tot 24-03-2008
India deel 1, Mumbai tot Deshnok
19-02-2008 tot 08-03-2008
Nederland, tussenstop
29-01-2008 tot 19-02-2008
Zuid-Afrika deel 2, Inclusief Swaziland
02-01-2008 tot 28-01-2008
Mozambique
Zuid-Afrika, deel 1
Namibië, deel 2
Met Rene en Margriet
29-12-2007 tot 02-01-2008
18-12-2007 tot 29-12-2007
29-11-2007 tot 18-12-2007
Namibië, deel 1
05-11-2007 tot 29-11-2007
Botswana
26-10-2007 tot 05-11-2007
Zambia
07-10-2007 tot 26-10-2007
Malawi
19-09-2007 tot 07-10-2007
Hoe gaat het met ons?
6 maanden onderweg
Rwanda
17-07-2007 tot 27-08-2007
Oeganda
04-08-2007 tot 17-08-2007
Kenia, deel 2
19-07-2007 tot 04-08-2007
Kenia, deel 1
27-06-2007 tot 18-07-2007
Ethiopië
01-06-2006 tot 27-06-2007
Soedan
22-05-2006 tot 01-06-2006
Egypte
30-04-2007 tot 21-05-2007
Jordanië
13-04-2007 tot 30-04-2007
Ga je mee op reis?
14 maanden hebben we met onze Land Rover door Afrika en Azie gezworven en dit is het verhaal van ons avontuur. Vanaf het moment, dat we besluiten de stap te zetten tot een paar maanden na thuiskomst, wanneer we de draad van het allerdaagse leven langzaam weer oppikken. Een periode van bijna drie jaar vol avontuur, blijdschap, spanningen en twijfels.
Slechte wegen, bijzondere ontmoetingen, krankzinninge situaties, adembenemend mooie landschappen en indrukwekkende dieren waren 14 maanden lang de ingredienten van ons leven. Ga je mee op reis?
To our English speaking guests:
All stories are in Dutch, but you can translate them using the google translate widget on top of each page.
Snel, Sneller, Snelst
Voorbereidingen
Overland Africa and Asia 2007 - 2008
Tijdens onze reis hebben we maximaal GELEEFD. Ver van onze veilige vertrouwde wereld en helemaal alleen lagen onze emoties onder een vergrootglas. Verrukking, teleurstelling, opwinding, vreugde en verdriet, maar ook angst en irritaties.
Op de snelweg rijden we met 100 kilometer per uur eenzaam op de rechterbaan. Werkelijk alles en iedereen haalt ons in en de weg wordt weer uitsluitend gebruikt door motorvoertuigen. Dit is Europa!
Vluchtelingen en opium die in Pakistan en Iran niet zijn onderschept vinden via Turkije hun weg naar Europa. Onderweg wordt daarom streng gecontroleerd en vele malen worden we aangehouden.
We zijn binnen. Het grote gevaar is geweken. Althans zo voelt het, maar dan wacht ons een onaangename verrassing. Zuid-Oost Iran is volgens de politie erg gevaarlijk en we krijgen dan ook een verplichte escorte. Een jonge militair van nog geen twintig stapt bij ons in de auto.
Gebaseerd op verhalen van medereizigers vertrouwen we erop, dat het allemaal niet zo gevaarlijk zal zijn, maar in ons achterhoofd spoken de berichten uit de westerse media. Berichten die Pakistan afschilderen als een schurkenland waar wetteloosheid de boventoon voert ...
Met tranen in onze ogen knuffelen we hem nog een laatste keer en dan gaan we snel weg. Terwijl we naar de uitgang lopen horen we hem janken. Nog twee weken zal hij in de kliniek blijven en dan brengen ze onze beschermengel terug naar het park waar we hem hebben ontmoet. ... Lees het hele verslag
Als enig rijdend voertuig rijden we door het centrum van Butwal met overal om ons heen brandende autobanden en boos protesterende activisten met in hun handen een rode vlag met hamer en sikkel, de bekende communistische symbolen. Snel rijden we de stad uit; hier blijven is geen optie. ...
Vanaf het water bekijken we het leven op en langs deze heilige rivier. Mensen wassen er hun kleding, hun potten en pannen of zichzelf, staan er te bidden of gaan gezellig met de familie zwemmen. We zien zelfs gezinnen compleet met picknickmand en opblaasbare luchtbedjes en dat terwijl even verderop vuil en doden aan de rivier worden toevertrouwd....
India overtreft alles. De drukte is niet te beschrijven, verkeersregels lijken niet te bestaan en we delen de weg met auto's, brommers, fietsers, ossenwagens, vrachtwagens, straatverkopers, tuktuks, ezels, geiten, kamelenwagens, ja zelfs werkende olifanten en natuurlijk de "heilige koe".....
Zonder eigen huis, eigen auto en met slechts een handje vol kleding zijn we volledig afhankelijk van onze ouders. Enerzijds prettig want het is heerlijk om weer eens lekker verwend te worden, maar anderzijds ook wennen na zoveel maanden van ultieme vrijheid......
Ruim 48000 kilometers en op de kop af 10 maanden na ons vertrek uit Nederland bereiken we het mythische Kaap de Goede hoop en zelfs nu, nu we er in levende lijve staan, is het nog steeds een onwerkelijke gedachte dat we er met onze eigen auto helemaal naar toe zijn gereden. Een gevoel van trots kunnen we daarbij niet onderdrukken. Het is ons gelukt!.....
We doen onze bril op, nemen de snorkel in de mond en steken ons hoofd onder water. Wat we dan zien gaat alle verwachtingen te boven. Voor ons zwemt een gigantisch grote vis. Voor ons gevoel zo groot als een onderzeeboot en hij komt recht op ons af. Een gevoel van lichte paniek maakt zich van ons meester ... Lees het hele verslag
De zon schijnt en het ziet er naar uit dat het een warme dag wordt. Over de radio schalt Mariah Carey die zich sneeuw voor kerst wenst en buiten lopen de parkeerwachters in korte broek met kerstmuts. Het kerstgevoel kan de weg naar ons hart maar moeilijk vinden. .....
Voor ons kon de tijd niet snel genoeg gaan, voor onze ouders daarentegen ging het allemaal wel heel erg snel. Dachten ze in het begin nog: “eerst zien, dan geloven; 4 jaar is gelukkig nog ver weg”; nu, een jaartje later, hebben we nog maar 4 maanden voor de boeg en dan zullen we definitief vertrekken.
Landrover gekocht
Voorbereidingen
Verrukt van de gedachte surfen we uren op het internet. We gaan ervoor. Gegevens verzamelen en op zoek naar spullen. We hebben de behoefte iets te kopen. Net als een schip, dat wordt gedoopt met een fles champagne willen ook wij onze plannen dopen.
Liefde maakt de reis de moeite waard
Voorbereidingen
Voordat we aan de reis beginnen hebben we ervoor gekozen deze belofte ook in het bijzijn van een ambtenaar van de burgerlijke stand af te leggen, iets wat er tot op heden nog nooit van gekomen was.
.... 2 maanden voor vertrek
Voorbereidingen
Heel soms als we ’s avonds na een drukke werkdag uitgeteld met onze poes op schoot op de bank liggen tv te kijken en ons realiseren, dat we straks niet meer het comfort hebben van ons warme huis en ons heerlijk bed, dan vragen we ons wel eens af “waar beginnen we aan?”.
Werkloos
Voorbereidingen
Vanaf 1 maart zijn we officieel werkloos. Voor velen de ergste nachtmerrie, voor ons een moment waarnaar we lang hebben uitgezien. Geen baan, en geen verplichtingen meer. We kunnen het amper geloven en krijgen bijna de neiging om naar onze oude werkgevers te bellen.
Ik denk, dat als we dadelijk onderweg zijn we onszelf af en toe eventjes moeten knijpen om te realiseren, dat we voorlopig echt niet meer hoeven te werken, geen grote tuin meer te hoeven onderhouden, niet meer de huishouding en de administratie te hoeven doen, en bovenal geen emmertjes poep meer te hoeven ruimen.
Emmertjes poep
Voorbereidingen
"Word ik vanochtend wakker ligt de wereld op mijn stoep" - Loesje
...En wij kunnen niet wachten deze wereld te gaan verkennen. Met een mix van opwinding en zenuwen staan we op. We ruimen ons huis op en in de stromende regen pakken we onze auto in.
Afscheid
18-03-2007
Als we Cornatel inrijden zien we als snel een gebouw waaraan twee vlaggen wapperen; een Roemeense en een Nederlandse vlag. Dit moet het kindertehuis wel zijn; we kloppen aan en er wordt opgedaan. Het ziet er rustig uit. De meeste kinderen zijn nog naar school
Europa
18-03-2007 tot 26-03-2007
En dan rijden we Turkije binnen. Voor ons het land van de langverwachte zon en warmte. De temperatuur belooft helaas wat anders. Als we de grens passeren lezen we op de thermometer een waarde af van 2,5 graden.
Turkije
26-03-2007 tot 04-04-2007
Syrië; een land waarover we in het westen niet veel meer weten, dan het beeld dat de media ons voorschotelt. Een beeld van bewapende extremistische moslims, ontvoerde kinderen gevangen in Nederlandse ambassades en gesluierde vrouwen. Een land van gevaar, waar achter elke hoek een terrorist schuilt en waar je zeker als vrouw beter niet kunt komen.
Syrië
04-04-2007 tot 13-04-2007
"Welcome to Jorden. I would like to invite you for some tea, can you come with me now?" Stel je eens voor; we zijn nog geen half uurtje in Jordanië en een volslagen vreemde nodigt ons uit voor de een kopje thee.
Ashraf loopt van het ene gebouwtje naar en andere en wij volgen gedwee. Op zijn verzoek zetten we hier en daar een handtekening of trekken we wat flappen om iets te betalen. En dan opeens, voordat we het goed en wel beseffen is alles klaar en ligt van de meest lastige grenzen van onze reis achter ons.
Tegen 10 uur in de ochtend zien we Wadi Halfa langzaam opdoemen. Vanuit de verte zien we niet veel meer dan zand en aan boord is het al behoorlijk heet. Voor ons ligt een land waarover we niet veel meer weten, dan de oorlog in Darfur. We zijn nieuwsgierig en vol ongeduld wachten we het moment af, dat we eindelijk van boord mogen.
Alsof we met het vliegtuig aankomen en pats boem zo een andere wereld instappen, zo groot is het verschil tussen Soedan en Ethiopie. Zo gauw als we de grens passeren lopen de meeste vrouwen niet meer gesluierd, dragen de mannen in plaats van witte gewaden westerse kleding die meestal vuil en kapot is en verandert de weg van een super gladde asfalt weg in een gravelweg met stenen en gaten. Lees het hele verslag
In tegenstelling tot de grensovergang tussen Soedan en Ethiopie, is nu aan niets te merken, dat we de Ethiopische-Keniaanse grens passeren. Deze keer staat er geen hek, geen bord en is er geen politie of douane. Het enige waaraan we kunnen zien, dat we Kenia binnen rijden is de lijn op onze GPS. Vanuit de Ethiopische bush rijden we zo de bush van Kenia binnen. Lees het hele verslag
Eerst nog blijft hij dicht bij de kant, maar dan draait hij zich om en zwemt hij naar de overkant. De eerste stap van deze moedige zebra is het sein waar de groep op stond te wachten want dan ineens komt de hele groep in beweging en één voor één springen ze het water in en zwemmen ze naar de overkant. Een spektakel, dat ongeveer een uurtje duurt.
Wanneer we de politicus horen praten over "Mzungu's from Holland" zijn we een en al oor. "Kijk nou naar die blanken daar uit Nederland. Ze reizen een heel jaar en rijden van Nederland naar Zuid-Afrika... en waarom? Alleen om te reizen! Dan vraag je je toch af: Hoeveel geld moeten ze dan wel niet hebben?". En inderdaad, voor een Afrikaan, moet onze reis als iets totaal absurds overkomen. Lees het hele verslag
"Het leek alsof Rwanda naar een andere planeet verhuisd was", zo verteld een overlevende. "Door het hele land lagen lijken en het was muisstil". In drie tot vier maanden was op een populatie van zo'n acht miljoen, twee derde gedupeerd. In een klap was 60% van de bevolking, dood, gevlucht of ontheemd. Lees het hele verslag.
Is kamperen nog steeds leuk? Niet omringddor muren leven we dagelijks in en met de natuur en behalve wanneer het erg koud is of wanneer de regen met bakken uit de hemel valt is dit een heerlijke ervaring. De vrijheid van het "niet binnen vier muren leven" is ongekend voor ons een van de geweldige aspecten van onze reis. Lees het hele verslag
Is kamperen nog steeds leuk? Niet omring door muren leven we dagelijks in en met de natuur en behalve wanneer het erg koud is of wanneer de regen met bakken uit de hemel valt is dit een heerlijke ervaring. De vrijheid van het "niet binnen vier muren leven" is ongekend voor ons een van de geweldige aspecten van onze reis ...
Tanzania en Zanzibar
27-08-2007 tot 19-09-2007
De weg is onverhard en in het begin redelijk, maar naarmate we dieper het park inrijden wordt de weg steeds slechter. De mooie gravel piste verandert al snel in een track met flinke stukken wasbord en wanneer we hoger komen en de weg zanderiger en steiler moeten we stukken overbruggen waar het water diepe sporen heeft achtergelaten...
Er wordt besloten terug te gaan naar de plaats van de misdaad en naast een politieman en wijkagent wordt er ook een speciale rechercheur opgetrommeld. Plotseling staan er drie agenten klaar en geloof het of niet, omdat de politie geen auto's tot zijn beschikking heeft, moeten ze allemaal mee in onze auto.....
De gedachte, dat er ieder moment een nijlpaard uit het riet kan komen opdagen, maakt ons avondje bij het kampvuur er niet rustiger op. We verplaatsen onze stoelen naar de andere kant van de auto en terwijl wij angstvallig de waterkant in de gaten houden zien we onze buren ook verhuizen zodat ze de steeds dichterbij komende olifant niet uit het oog verliezen.... Lees het hele verslag
De python is enorm en de manager besluit onmiddellijk de slang te verwijderen. "Hij zou de kinderen de stuipen op het lijf kunnen jagen", is zijn betoog, maar ons hoeft hij niet te overtuigen. De reddingsactie die volgt zou niet misstaan in een uitzending van "the crocodile hunter".....
Gedurende een fractie denken we, dat het de enorme zijwind is, die het geslinger veroorzaakt, maar dan horen we een hoop lawaai, zien we achter ons een enorme rookwolk en wordt de auto bijna onbestuurbaar. De beruchte Namibische gravelwegen eisen hun ook bij ons hun tol.....